Imprints of Absence

Vietri Sul Mare

2025
archival print/dibond/white frame
150-114 cm, (edition 5 + 2 a.p.)

Het gebruik van stranden in Italië weerspiegelt de unieke sociale en culturele dynamiek van het land, waarin het onderscheid tussen private en openbare stranden (lidi privati en spiagge libere) een centrale rol speelt. Langs de kustlijnen van Italië, vooral in populaire regio’s zoals Toscane, Ligurië en de Amalfikust, zijn veel stranden privaat beheerd. Deze private beaches bieden uitgebreide faciliteiten zoals ligstoelen, parasols, kleedhokjes, douches en strandbars, vrijwel altijd tegen een vergoeding. Ze worden onderhouden door particulieren of ondernemingen, die het recht hebben om bepaalde stukken strand te beheren, hoewel de kustlijn technisch eigendom blijft van de staat. Aan de andere kant zijn er de public beaches, waar iedereen vrij toegang heeft zonder te betalen. Deze vaak minieme strips hebben vaak nauwelijks voorzieningen en worden door de overheid of de lokale gemeenschap onderhouden. Het is fascinerend om te zien hoe een overgebleven public strip informeel wordt ingedeeld en gebruikt. Het contrast tussen private en public beaches roept interessante vragen op over toegankelijkheid en sociale ongelijkheid. Hoewel private beaches een zekere luxe en comfort bieden, wordt vaak kritiek geuit op het feit dat grote delen van de Italiaanse kust ontoegankelijk worden voor mensen die zich deze kosten niet kunnen veroorloven. Dit heeft geleid tot spanningen en discussies over het recht op vrije toegang tot de zee, een recht dat in Italië historisch en cultureel diep verankerd is. De wisselwerking tussen privé en publiek op de Italiaanse stranden weerspiegelt niet alleen economische verschillen, maar ook een bredere dialoog over het behoud van culturele en natuurlijke erfgoederen in een land dat zo sterk afhankelijk is van toerisme.


  • share on